Görev, içinde bulunduğumuz zamanın bizden istediği şeydir.

Görev; insanın başkalarından beklediği şeydir, kendi yapacağı şey değil.

Yerine getirilmiş bir vazife anlayışı, her şeye karşı bize hayatın güzel olduğunu tattıran bir çeşit mutluluk verir.

Sakın “hakkım var” deme. Hak yok, vazife vardır.

Görevini bulan insan mutludur, başka nimet istemesin.

Vazife duygusu, en büyük terbiyeci güçtür.

Bize vazifenin öğretilmesinden ziyade, sevdirilmesi gerektir.

Görev; büyük şey yapmak değil, gerekeni yapmaktır.

Herkesin herkes karşısında ödevleri vardır. Fakat hiç kimsenin doğrudan doğ ruya hiçbir hakkı yoktur. Diğer bir deyimle, hiç kimsenin ödevini yapmaktan başka hakkı yoktur.

Görevimizi yaparken kimseye; ne müvekkile, ne hâkime, hele ne iktidara tabiyiz. Bizim aşağımızda kişilerin varlığı iddiasında değiliz. Fakat hiçbir hiyerarşik üstte tanımıyoruz. En kıdemsizin, en kıdemliden veya isim yapmış olandan farkı yoktur. Avukatlar, tarih boyu köle kullanmadılar ama hiçbir zaman efendileri de olmadı.

Vazife ve erdem uğrunda yapılan fedakârlıklar yapılmaya değer; karşılıklı gönülde bıraktıkları anılarla ödenir.

Unuttuğumuz her görevle, öğreneceği miz gerçeğin üzerine bir perde örtmüş oluruz.

Yüklendiğimiz vazife ne kadar zahmetli olursa, ruhumuzu o nispette eğitir ve yüceltir.

Görev, içinde bulunduğumuz zamanın bizden istediği şeydir.

Vazifenin ifasından doğan kıvanç ve sevinç, asla toklukla mukayese edilemez.

Görev, içinde bulunduğumuz zamanın bizden istediği şeydir.

Unuttuğumuz her görevle, öğreneceği miz gerçeğin üzerine bir perde örtmüş oluruz.

Hak hırkasının astarı, vazifedir.

Yerine getirilmiş bir vazife anlayışı, her şeye karşı bize hayatın güzel olduğunu tattıran bir çeşit mutluluk verir.

Görev ile hak, müşterek anneleri hürri yet olan iki kardeştir. Onlar aynı günde doğar, büyür, olgunlaşır ve kaybolurlar.

Yerine getirilmiş bir vazifenin mutluluğu, diğer bir vazifeyi yapabilme gücünü meydana getirir.

Vazife ve erdem uğrunda yapılan fedakârlıklar yapılmaya değer; karşılıklı gönülde bıraktıkları anılarla ödenir.

Vazifesini tam yerine getirmemiş olanın vicdan yarasına ne mazeretin devası, ne ilacın şifası deva getiremez.

Görev, içinde bulunduğumuz zamanın bizden istediği şeydir.

Yalnız vazifeye hazır olmak kâfi değildir, onu anlamak bilmek de gerekir.

En önemli vazifelerimizden biri de; kulak larımızı, sözlerimize duymaya alıştırmaktır.

Görevin öğretilmesinden önce, sevdirilmesi gerek.

Eğer herkes, bir fert olarak kendi vazifesini başarır, kendi meslek ve sanatında gayret gösterirse, o zaman umumun refahı temin edilmiş olacaktır.

Sakın “hakkım var” deme. Hak yok, vazife vardır.

Herkesin herkes karşısında ödevleri vardır. Fakat hiç kimsenin doğrudan doğ ruya hiçbir hakkı yoktur. Diğer bir deyimle, hiç kimsenin ödevini yapmaktan başka hakkı yoktur.