Şiir tıpkı bir armağan gibi, beklenmediği bir sırada ansızın çıkagelir.

Şiir demek, ıstırap demektir.

İçinde olmayan şiiri, başka bir yerde bulamazsın.

Kalpten gelmeyen şey, şiir olmaz.

İnsan çürümedikçe, şiir çürümez.

Şiir, düşüncelerle değil, sözcüklerle yazılır.

Şiirin, düzyazıdan ayrıldığı nokta şudur: Az sözcükle çok şey söylemek.

Şiir, susma ve konuşmayı bir araya getirmektir.

Şiir, bir kaybeden kazanıyor oyunudur ve gerçek şair; kazanmak için kaybetmeyi seçer.

İnsan tükenir, şiir tükenmez; gökte ki bazı yıldızlar gibi, yerde henüz nuru insanlara vâsıl olmamış şiirler vardır.

Şiir, yazdan önce de vardı.

Bir şiir kitabı yayınlamak; derin bir uçuruma gül yaprağı atarak, gelecek sesi beklemektir.

Şiirin duyarlıklarından soylu tatlar alabilen kişi, gerçek bir şairdir; ömrü boyunca bir tek dize yazmamış olsa da.

Şiir, ötekileri kurcalama yolunda duyulan “hay-huy” veya bu uğurda ki cehdin iniltileridir.

Öyle kadınlar gördüm ki, bir şiirle evlenmek için bir romandan vazgeçmeye hazırdırlar.

Şiir, düşüncelerle değil, sözcüklerle yazılır.

Şiir, düşünceyi duygu haline getirinceye kadar, yoğurmaktır.

Bir milletin şiiri, devirler aşırı elden ele gezen bir meşaledir.

Şiir, bir akıl hastalığıdır.

Şiirin düz yazıdan farkı şudur; az kelimeyle çok şey söylemek.

Şiir, insanın görünmez yüzüdür.

Şiir olmayan yerde, insan sevgisi de olmaz. İnsanı insana ancak şiir sevdirir.

Öyle kadınlar gördüm ki, bir şiirle evlenmek için bir romandan vazgeçmeye hazırdırlar.

Şiir, şairlere ait bir takım solmayan çiçekler ve bu çiçeklerin çevreye saldıkları kokular demektir.

Şiir, güzelliğin ülkesinde yaşayan gerçektir.

Şiir, yazdan önce de vardı.

Şiir, avlularımızdaki otlar gibi bitmez.

Güzel şiir; gerçek olmayanı terennüm eder, ama bu terennüm ettiği şey, hem gerçekten daha güzeldir, hem de gerçekten daha gerçektir.

Nesir olmayan her şey, şiirdir.

Şiir, ilahların dilidir.

Şiir, insanın görünmez yüzüdür.

Şiir gurur vermez, şiir gururludur.

Şiir, bir kaybeden kazanıyor oyunudur ve gerçek şair; kazanmak için kaybetmeyi seçer.

İnsan çürümedikçe, şiir çürümez.

Şiirin, düzyazıdan ayrıldığı nokta şudur: Az sözcükle çok şey söylemek.

Şiir, susma ve konuşmayı bir araya getirmektir.

Şiir yoksul kalmaz, ancak yoksul olan iyi şiir yazar.

Bazen bir mısra, hayatı değiştirir.

Şiir, düşünceyi duygu haline getirinceye kadar, yoğurmaktır.

Şiir, ötekileri kurcalama yolunda duyulan “hay-huy” veya bu uğurda ki cehdin iniltileridir.

Bir arzuyu uyandırmak, onu beslemek, geliştirmek, büyütmek, uyarmak, doyurmak başlı başına bir şiirdir.

Şiir tıpkı bir armağan gibi, beklenmediği bir sırada ansızın çıkagelir.

Öyle kadınlar gördüm ki, bir şiirle evlenmek için bir romandan vazgeçmeye hazırdırlar.