Hırsızın da malını çalan bulunur.

Küçük hırsızları asıp yok ederler. Büyükleri çok ilerlemiştir, ülkeyi ve sarayı yönetiyorlar.

Gecekonducuya tapu vermek, hırsıza banka cüzdanı vermekle aynıdır.

İnsanın hırsız olup olmadığı, suç ortağına sorulmaz ki..

Hırsızlığın çirkinliği, çalınan şeye göre değişmez ki; Ha altın çalmışsın, ha bir iğne.

Bir insan aç olduğu için değil, hırsız olduğu için çalar.

Soyulduğu zaman gülen adam, hırsızdan bir şey çalmış demektir. Boş yere üzülense, kendi kendini soyar.

Hırsızlar kavga ettikleri zaman, çaldıkları yere dökülür.

Asılan hırsız değil, yakalanandır.

Hiçbir zaman diyemem; “hırsızlık edip, alçal!” Ama derim; “çalarsan nal çalma, lâl çal”.

Hırsız bile işini, on yılda öğrenir.

Bana bir yalancı göster, sana bir hırsız göstereyim.

Dünyada en meş’um hırsız, başkalarının refah ve saadetini çalan adamdır.