Kendini affetmeyen bir kimsenin, bütün kusurları affedilebilir.

Af, insanlık dilinin en tatlı kelimesidir.

Dal rüzgarı affetmiştir ama kırılmıştır bir kere.

Af, intikamdan da yüksektir.

Başkalarını hep bağışla, kendini hiç bağışlama.

İnsan, sevdiği sürece affeder.

Başkasını affetmeyen kimse, kendisinin de üzerinden geçmek zorunda olduğu köprüyü yıkmış olur.

Affetmek, zaferin zekatıdır.

Affedilmenin verdiği ıstırap kadar kötü bir şey olamaz.

Affetmek ve unutmak,iyi insanların intikamıdır.

İnsanların en fazla bağışlaması gerekeni, ceza vermeye en fazla gücü yetenidir.

Affeden asildir, fakat af dileyen daha asildir.

Öç almaya gücü yeterken, af ile muamele eden ne azizdir.

Şahsınıza kötülük eden insanı affediniz. Lâkin vatanınıza ve milletinize kötülük eden bir kimseyi asla affetmeyiniz.

Herkes herkese bir lokma bir şey verebilir ama boğaz bağışlamak, ancak Allah’ın işidir.

Affın en güzeli, hasmını ezmeğe muktedir iken yapılanıdır.

İnsanların en fazla bağışlaması gerekeni, ceza vermeye en fazla gücü yetenidir.

Affetmek ve unutmak,iyi insanların intikamıdır.

Şahsınıza kötülük eden insanı affediniz. Lâkin vatanınıza ve milletinize kötülük eden bir kimseyi asla affetmeyiniz.

Bir anne yüreği,dibinde daima af bulunan bir uçurumdur.

Başkalarını bağışlamayı öğren çünkü bir gün sen de bağışlanmak zorunda kalacaksın.

Af, insanlık dilinin en tatlı kelimesidir.

Affetmenin ne olduğunu yalnız cesurlar bilir,korkakların tabiatında af diye bir şey yoktur.

Kendini affetmeyen bir kimsenin, bütün kusurları affedilebilir.

Allah ümmetimi, içlerinden geçirdiklerini, konuşmadıkça ve onları yürürlüğe koymadıkça bağışlamıştır.

İnsan, sevdiği sürece affeder.

Uygarlık demek bağışlama ve hoşgörü demektir.

Samimi bir şekilde ve hüsnüniyetle kayıtsız şartsız affetmek, insan severliğin en esaslı mihenk taşıdır.

Dal rüzgarı affetmiştir ama kırılmıştır bir kere.

Herkes herkese bir lokma bir şey verebilir ama boğaz bağışlamak, ancak Allah’ın işidir.

Öç almaya gücü yeterken, af ile muamele eden ne azizdir.

Başkasını affetmeyen kimse, kendisinin de üzerinden geçmek zorunda olduğu köprüyü yıkmış olur.

Başkalarını hep bağışla, kendini hiç bağışlama.

Kendini affetmeyen bir kimsenin, bütün kusurları affedilebilir.